Οι απειλές και οι προπαγανδιστικές κινήσεις των Τούρκων πάνω από το Αιγαίο σε καθημερινή βάση, αλλά και δια θαλάσσης δεν είναι κάτι καινούργιο. Αντίθετα αποτελεί καθημερινότητα για τους αξιωματικούς της πολεμικής μας αεροπορίας και του ναυτικού που τους αντιμετωπίζουν συνεχώς και επιβεβαιώνουν εξίσου καθημερινώς την εθνική μας κυριαρχία στο Αιγαίο.
Οι Τούρκοι στην πραγματικότητα και δυστυχώς για εμάς δεν είναι οι μοναδικοί γεωγραφικοί διεκδικητές. Η προπαγάνδα των Σκοπιανών από απλή ιδεολογία πριν πολλά χρόνια τελικά έλαβε σάρκα και οστά επισήμως. Το θέμα είναι μάλλον διαδικαστικό πια, προκειμένου να καθιερωθεί και διεθνώς σε επεκτατικό γεωγραφικό επίπεδο η ΠΓΔΜ πέρα από τα σημερινά της σύνορα. Και αν επεκταθεί περαιτέρω, προφανώς θα το κάνει σε βάρος των δικών μας συνόρων στο νότο, δηλαδή σε βάρος της Θεσσαλονίκης.
Η περίφημη προπαγάνδα των Τούρκων έλαβε και εκείνη σάρκα και οστά στην Θράκη, όπου στην πόλη της Κομοτηνής εδώ και πολλά χρόνια μουσουλμανικές μειονότητες που ξεπερνούν το 50% του πληθυσμού της πόλης πείστηκαν ότι τα εδάφη της Θράκης δικαιωματικά τους ανήκουν. Πως στην πραγματικότητα είναι Τούρκοι και ότι έχουν ισάξια δικαιώματα με τους Τούρκους πολίτες και ότι θα πρέπει η Θράκη να μην είναι μια ελληνική περιοχή αλλά να ανεξαρτητοποιηθεί. Πέτυχαν και σε αυτό, όπως θα δούμε ακολούθως.
Έχουμε ακούσει και για πιθανά σενάρια ανεξαρτητοποίησης της Κρήτης. Ακολουθούν υποδείγματα και πειστήρια στη συνέχεια.
Το κερασάκι στην τούρτα είναι η ιστορία που διδάσκονται πλέον οι Αλβανοί μαθητές στα σχολεία τους. Μαθαίνουν πια πως ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Αλβανός (για τους Σκοπιανούς ήταν Σλάβος), διδάσκονται χάρτες με την "Μεγάλη Αλβανία" στο μάθημα της γεωγραφίας όπου συμπεριλαμβάνονται μέσα ακέραιες η Ήπειρος και η Δυτική Μακεδονία στην γεωγραφική επικράτεια της.
Ας παρατηρήσουμε τα ακόλουθα:
[Σημαία "Ανεξάρτητης Δυτικής Θράκης". Υπάρχει παντού στο ίντερνετ, καθώς και σε καταστήματα αναμνηστικών ειδών στην Κομοτηνή]
[Σημαία "Ανεξάρτητης Κρήτης. Υπάρχει επίσης παντού στο ίντερνετ. Μπορείτε να την αγοράσετε από το δημοφιλές eBay έναντι 9.9 ευρώ όπως θα δείτε παρακάτω]
[Η παραπάνω σημαία αναρτημένη ήδη στο μουσείο του Ναυπλίου]
[Η προπαγανδιστική διαφήμιση της Vodafone]
[Προσέξτε τη σημαία της "Ανεξάρτητης Δυτικής Θράκης" αναρτημένη σε εκδήλωση σε συνεδριακό χώρο στην Κομοτηνή. Έλαβε χώρα σχετικά πρόσφατα]
[Άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην κεντρικότερη πλατεία των Σκοπίων. Ανεγέρθηκε πρόσφατα]
[Σελίδα από σχολικό βιβλίο γεωγραφίας που διδάσκεται στην Αλβανία σήμερα]
[Πρόκειται για τον σύνδεσμο τουρκικής εφημερίδας με το όνομα "Bati Trakya", δηλαδή "Τα νέα της Θράκης". Την μελετώ προσωπικά πολύ καιρό με μεγάλη προσπάθεια και τελικά διαπίστωσα πως θέματα που αφορούν τη Θράκη καλύπτονται από αυτή την εφημερίδα με τρόπο που όμοιος του από ελληνική εφημερίδα δεν υπάρχει]
Όπως διαπιστώνουμε, οι προκλήσεις και μάλιστα από πολλαπλά μέτωπα είναι πολλές, αλλεπάλληλες και στοχεύουν μεθοδικά στο αυτονόητο. Στο να μετατραπεί κάποια στιγμή αυτή η "προδιεργασία", για εμάς προπαγάνδα φυσικά, σε κάτι το απτό, το πραγματικό. Δηλαδή στην πολυπόθητη επέκταση των παραπάνω συμβαλλομένων των συνόρων τους, προφανώς σε βάρος της χώρας μας.
Θα μπορούσα να συνεχίσω να παραθέτω διάφορα ευρήματα και στοιχεία που επιβεβαιώνουν τις προπαγανδιστικές και καθαρά μεθοδευμένες πλέον κινήσεις των ύπουλων γειτόνων μας. Είναι επίσης "θεμιτό" και χαρακτηριστικό από τα κανάλια και την τηλεόραση να αποπροσανατολίζουν και να μην καλύπτουν ποτέ θέματα που αφορούν τα όσα προβάλλονται παραπάνω.
Όμως, που βασίζονται όλοι αυτοί; Με ποιες βλέψεις προπαγανδίζουν; Μπορούν να καταφέρουν κάποτε κάτι πιο ουσιαστικό από να διαδίδουν; Έχουν κάποιο σκοπό; Είναι πραγματικά τα σενάρια επέκτασης τα οποία προπαγανδιστικά, ύπουλα και υποσυνείδητα διαδίδουν;
"Μπορεί", ή "μάλλον ναι" ή "μάλλον όχι" θα πει κάποιος, ξεχνώντας εάν δεν γνωρίζει κάτι πολύ βασικό και ζωτικό για την τρέχουσα εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας. Και που όσο "τρέχει" αυτή η βασική και καθοριστική παράμετρος, τότε τουλάχιστον επίσημα (χωρίς πόλεμο δηλαδή) η Ελλάδα δεν μπορεί να δεχθεί καμία απολύτως εδαφική προσβολή από καμία ύπουλη γειτονική χώρα. Όμως για την ώρα...
Το 1911 ξεκίνησε ο πρώτος Βαλκανικός πόλεμος, όπου Σέρβοι, Μαυροβούνιοι, Έλληνες και Βούλγαροι συμμάχησαν και κήρυξαν πόλεμο εναντίον της τότε Οθωμανικής αυτοκρατορίας που φανερά άρχισε να καταρρέει. Εκμεταλλευόμενοι αυτή την κατάρρευση λοιπόν οι σύμμαχοι πολέμησαν τους Τούρκους και τελικά κέρδισαν τα εδάφη τους τα οποία και διεκδικούσαν.
Τελειώνει ο πρώτος Βαλκανικός πόλεμος, και μετά την ήττα των Τούρκων οι Βούλγαροι με ιδιαίτερα τονωμένο ηθικό αποφάσισαν πως πρέπει να πολεμήσουν τους συμμάχους τους, προκειμένου να ευνοηθούν εδαφικά σε περίπτωση νίκης τους. Έτσι, στα 1912 ξεκινάει ο δεύτερος βαλκανικός πόλεμος με Έλληνες, Σέρβους και Μαυροβούνιους να συμμαχούν εναντίον των Βουλγάρων, οι οποίοι Βούλγαροι είχαν νικήσει σε δεύτερη μάχη τους Τούρκους και είχαν καταλάβει την περιοχή της Ανδριανούπολης. Κατά των Βουλγάρων επίσης στράφηκε και η Ρουμανία.
Τελικά οι Βούλγαροι χάνουν τον πόλεμο, τελειώνει και ο δεύτερος Βαλκανικός και όλοι οι παραπάνω εμπλεκόμενοι οδηγούνται στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας όπου και υπογράφουν ένα συμφωνητικό, μια συνθήκη τον Αύγουστο του 1913 έτσι ώστε να οριοθετηθούν τα σύνορα των χωρών που ενεπλάκησαν στους δυο πολέμους. Η συνθήκη αυτή ονομάστηκε "Συνθήκη του Βουκουρεστίου", και όπως κάθε συνθήκη έτσι και αυτή υπογράφτηκε για να έχει ισχύ 99 ετών.
Την συνθήκη αυτή από Ελληνικής πλευράς επεδίωξε σθεναρά ο τότε πρωθυπουργός της χώρας Ελευθέριος Βενιζέλος, που τελικά κατάφερε να συγχωνεύσει την Κρήτη και πολλά νησιά στην Ελληνική επικράτεια, καθώς και να καθιερώσει σαφή όρια ανάμεσα σε Μακεδονία, Σκόπια, Βουλγαρία και Αλβανία. Έτσι λοιπόν, ο ακόλουθος χάρτης που είναι γνωστός σε όλους μας έως και σήμερα οφείλεται στις πολεμικές δραστηριότητες του Βενιζέλου καθώς και στην εμπλοκή του στην υπογραφή της από κοινού Συνθήκης του Βουκουρεστίου:
[Σημερινός χάρτης της Ελλάδος. Καθιερώθηκε το 1913 μετά το τέλος των Βαλκανικών πολέμων και την Συνθήκη του Βουκουρεστίου.]
Όπως προανέφερα, κάθε συνθήκη που υπογράφεται έχει μέγιστη ισχύ διαρκείας 99 χρόνια. Αυτό σημαίνει πως από το τέλος του 2012 η ισχύς αυτής της συνθήκης θα πάψει να υφίσταται, άρα θα είναι άκυρη.
Το θέμα είναι πως οι τότε εμπλεκόμενες χώρες, που υπάρχουν και σήμερα θα πρέπει να εμπλακούν και πάλι στην υπογραφή μιας παρόμοιας συνθήκης που να οριοθετεί ξανά τα σύνορα της κάθε χώρας. Επίσης πρέπει να αναφέρουμε ότι η Τουρκία δεν είχε εμπλακεί στην υπογραφή της συνθήκης αυτής καθώς είχε χάσει και τους δυο πολέμους. Μπορεί όμως κάλλιστα εφόσον η ισχύς της συνθήκης αυτής δε θα υφίσταται να προσβάλει γεωγραφικά εδάφη που την συμφέρουν άμεσα και περισσότερο, όπως ας πούμε τα νησιά πολύ κοντά στα παράλια της.
Η προπαγάνδα στη Θράκη έχει ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες, σήμερα βρίσκεται στο αποκορύφωμα της ετοιμότητας της και τα πάντα πλέον, όπως καταλαβαίνουμε άλλωστε, είναι έτοιμα για την καθιέρωση "ανεξάρτητων κρατιδίων"-προτεκτοράτων από Τουρκία και Αγγλία.
Η Τουρκία έκανε και κάνει καλά τη δουλειά της με το θέμα της δυτικής Θράκης. Η Αγγλία, εκμεταλλευόμενη της φιλοαγγλικές βλέψεις της Κρήτης από πάντα, προσέγγισε υποχθόνια το θέμα της ανεξαρτητοποίησης της, και ειδικά τώρα όπου έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο ξεκινούν επίσημα και στα ανοιχτά της νήσου. Οι Κρήτες από μεριάς τους στοχεύουν και αυτοί προφανώς στην ανεξαρτητοποίηση του νησιού τους, βασιζόμενοι στις "πλάτες" των Άγγλων που προφανώς θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στις έρευνες για πετρέλαιο καθώς και στις εξορύξεις του (όπως γίνεται τώρα μεταξύ Κύπρου-ΗΠΑ-Ισραήλ). Άλλωστε είναι γνωστό πως τα κοιτάσματα πετρελαίου και μεθανίου που υπάρχουν κάτω από το νησί είναι τεράστια.
Οι Κρήτες λοιπόν, εκμεταλλευόμενοι το όραμα του Ελευθέριου Βενιζέλου για μια "μεγάλη Ελλάδα" εντάχθηκαν στην Ελληνική επικράτεια όπου για 99 σχεδόν χρόνια ξέφυγαν από τα δεινά των κατακτητών τους και άκμασαν. Μετά από το τέλος των Βαλκανικών πολέμων δεν είχαν καμία άλλη επιλογή από το να συγχωνευθούν με την Ελλάδα, καθώς τα κατάλοιπα των κατακτητών ήταν πολλές καταστροφές, φτώχεια και κατεστραμμένη οικονομία. Τώρα όμως, στοχεύουν σε προδοτική ανεξαρτητοποίηση, δίνοντας μια εντύπωση πως τα 99 αυτά σχεδόν χρόνια ήταν για αυτούς δυσβάστακτα και καταπιεστικά.
[Ορίστε και η απόδειξη]
Όσον αφορά το θέμα της Θράκης και γενικά της Κομοτηνής, οι Έλληνες αποτελούν σταθερά μειονότητα μέσα στην ίδια τους την πατρίδα. Οι απέναντι έταξαν "ανεξάρτητη δημοκρατία της δυτικής Θράκης", και απ ότι φαίνεται και με βάση τις τακτικές της σημερινής κυβέρνησης οι μουσουλμανικές μειονότητες εκεί θα την έχουν.
Όσον αφορά τα Σκόπια και τη μακροχρόνια σταθερή προπαγάνδα τους σε σχέση με το όνομα "Μακεδονία", όπως είδαμε παραπάνω έστησαν και το άγαλμα του Μέγα στρατηλάτη μας, υπολογίζοντας πως κάποτε τα εδάφη τους εφόσον θα έχουν επεκταθεί, η πλατεία εκείνη θα είναι και η κεντρικότερη της "νέας και ευρύτερης" Μακεδονίας.
Οι Αλβανοί τα πάνε καλά και αυτοί, όπως είδαμε παραπάνω και από σελίδα ενός σχολικού βιβλίου τους. Ουδέν σχόλιον λοιπόν.
Άρα, καθώς θα πάψει να υφίσταται η Συνθήκη του Βουκουρεστίου τότε προφανώς, όλοι οι προαναφερόμενοι προπαγανδιστές θα κινητοποιηθούν άμεσα. Και δεν εννοώ με πόλεμο, ίσως όμως γίνει και αυτό καθώς κανείς δεν ξέρει το τι έπεται. Όμως είναι σίγουρο πως η τόση προπαγάνδα τους εκτός, θα περιέχει και "περίφημα" διπλωματικά σχέδια εντός της πατρίδας τους. Με άλλα λόγια είναι σίγουρο πως έχουν ετοιμαστεί όλα τα απαραίτητα χαρτιά και οι συμφωνίες που θα επιδιώξουν για τις νέες γεωγραφικές τους διεκδικήσεις σε βάρος μας, και το μόνο που μένει απλά είναι οι υπογραφές. Μέχρι τότε λοιπόν, μέχρι την λήξη της συνθήκης που δεσμεύει βάση διεθνούς δικαίου τα επεκτατικά τους σχέδια σε βάρος της γεωγραφίας της χώρας μας, αναμένουν και προπαγανδίζουν χαρακτηριστικά.
Έτσι, όταν όλοι οι νέοι εμπλεκόμενοι σε μια νέα νέα συνθήκη αναπροσαρμογής συνόρων και εδαφών θα είναι πανέτοιμοι με όλα τα χαρτιά τους μπροστά, τότε η Ελλάδα μας απλά αιφνιδιασμένη θα υπογράψει και θα παραχωρήσει επίσημα τα εδάφη που διεκδικούν οι προαναφερόμενοι, για την αποφυγή συγκρούσεων και πολέμων, εν μέσω των δεινών που ήδη που περνάει. Το έργο άλλωστε το έχουμε ξαναδεί, με το να πέφτουν υπογραφές που μόνο καλό δεν θα κάνουν μελλοντικά στην πατρίδα και τους πολίτες της (βλέπε μνημόνιο, δανειακή σύμβαση, ΔΝΤ).
Η αδράνεια και η απάθεια της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας όλα αυτά τα χρόνια καθώς η προπαγάνδα των γειτόνων εξελίσσεται και εντείνεται είναι χαρακτηριστική. Η κάλυψη αυτών των κρίσιμων θεμάτων από τα ΜΜΕ είναι ανύπαρκτη. Ο μέσος Έλληνας πολίτης δεν γνωρίζει τίποτε από τα παραπάνω. Σκεφτείτε τα υπόλοιπα, καθώς όλη αυτή η μακρηγορία είναι μια καλή τροφή για σκέψη, πέρα από την ελάχιστη ενημέρωση στο θέμα αυτό.
Κάποιοι φρόντισαν η αποσύνθεση να μας καταστρέφει σταδιακά. Όμως μπορούμε να την χρησιμοποιούμε και εναντίον τους, καθώς την εφαρμόζουμε στην σκέψη.
Τέλος παραθέτω τον χάρτη της πατρίδας μας που ελπίζω να ΜΗΝ διαμορφωθεί έτσι. Όμως μελετώντας το θέμα της Συνθήκης του Βουκουρεστίου και τα δικαιώματα που προκύπτουν σε κάθε εμπλεκόμενο σε αυτή μετά από τη λήξη της, σχηματίζεται-βάση των παραπάνω προπαγανδιστικών στοιχείων και βλέψεων ως ακολούθως:
Παρατηρήστε την καθιέρωση της "Ανεξάρτητης Δημοκρατίας της Δυτικής Θράκης", όπως και την "Ανεξάρτητη Δημοκρατία της Κρήτης". Τα νησιά πολύ κοντά στα παράλια της Τουρκίας μπορούν άνετα να διεκδικηθούν, λαμβάνοντας υπόψη τα επεισόδια που προκαλούν μια ζωή και σε καθημερινή βάση στο Αιγαίο, ειδικά πάνω από αυτά τα νησιά. Τίποτε δεν είναι τυχαίο.
Δείτε την εδαφική εξέλιξη των Σκοπίων σε βάρος της Θεσσαλονίκης, όπως και της "Μεγάλης Αλβανίας" σε βάρος της Δυτικής Μακεδονίας και της Ηπείρου.
Στο τέλος δείτε τι απέμεινε. Έτσι είχε ξεκινήσει να διεκδικεί ο Ελευθέριος Βενιζέλος τα εδάφη που με πολέμους και σκληρή διπλωματία κατάφερε να κερδίσει. Η ιστορία είναι κύκλος, και η μικρή Ελλάδα μας ίσως γίνει ακόμη πιο μικρή, όπως ήταν και πριν από εκατό χρόνια.
Εύχομαι το παραπάνω photoshop να μην φανεί ποτέ μπροστά μας, όμως όλα αυτά τα σενάρια επέκτασης είναι πέρα για πέρα πραγματικά, και όπως φαίνεται "τρέχουν".
Τα λέμε, Ստելիոս
Η σημαία των Τούρκων της Δυτικής Θράκης δεν είναι μία σημαία ενός μελλοντικού υποθετικού κράτους. Είναι η σημαία ενός κράτους που υπήρχε στο παρελθόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήH Αυτόνομη Κυβέρνηση της Δυτικής Θράκης (τουρ. Batı Trakya Bağımsız Hükümeti) ήταν ένα μικρό, προσωρινό κράτος που ιδρύθηκε στην Δυτική Θράκη από τις 31 Αυγούστου έως τις 25 Οκτωβρίου του 1913. Η επίσημη ονομασία της ήταν αρχικά Προσωρινή Κυβέρνηση Δυτικής Θράκης (Οθωμανική Τουρκική غربی تراقیا حكومت موقتهسی - τουρ. Garbi Trakya Hükûmet-i Muvakkatesi) και αργότερα Αυτόνομη Κυβέρνηση Δυτικής Θράκης (Οθωμανική Τουρκική غربی تراقیا حكومت مستقلهسی - τουρ. Garbi Trakya Hükûmet-i Müstakilesi), η οποία προτιμήθηκε για να αποφευχθεί τυχόν σύγχυση ή ανασφάλεια στον πληθυσμό. Το κράτος περιλάμβανε όλη την Δυτική Θράκη, από τον Έβρο μέχρι τον Νέστο ποταμό, συμπεριλαμβανομένης της βουλγαρικής Ροδόπης στα βόρεια και στα νότια έφτανε στο Αιγαίο Πέλαγος. Η συνολική έκταση του ξεπερνούσε τα 8.600 χλμ². Ο πληθυσμός του κρατιδίου ήταν 500.000 εκ των οποίων το 50% (250.000) ήταν Έλληνες και οι υπόλοιποι ήταν Τούρκοι, Πομάκοι, Τσιγγάνοι, Αρμένιοι, Εβραίοι και λίγοι Βούλγαροι[1], αν και κατά άλλες εκτιμήσεις οι μουσουλμάνοι έφταναν το 75%[2].
Αφορμή για την προσπάθεια αυτονόμησης της Δυτικής Θράκης στάθηκε η υπογραφή της Συνθήκης του Βουκουρεστίου σύμφωνα με την οποία η Δυτική Θράκη θα γινόταν μέρος της Βουλγαρίας. Η απελπισία σε αυτή την προοπτική οδήγησε μερίδα Ελλήνων και Μουσουλμάνων να επαναστατήσουν διεκδικώντας την αυτονόμηση της περιοχής τους. Ζητήθηκε μάλιστα βοήθεια από την Ελλάδα και την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η πρώτη δεν μπόρεσε να βοηθήσει καθώς είχε υπογράψει την Συνθήκη ενώ η δεύτερη, η οποία δεν είχε κληθεί στο Βουκουρέστι, προσέφερε βοήθεια στέλνοντας αντάρτικες ομάδες και στρατιώτες μεταμφιεσμένους σε χωρικούς να καταλάβουν την Κομοτηνή και την Ξάνθη, το οποίο και πέτυχαν. Προκειμένου να ξεκινήσουν επίσημες συζητήσεις για την αυτονόμηση της Δυτικής Θράκης στάλθηκε αντιπροσωπεία Ελλήνων, Εβραίων, Μουσουλμάνων και Αρμενίων στην Κωνσταντινούπολη, όπου μαζί με τον Γάλλο πρέσβη έφτιαξαν καταστατικό χάρτη αυτονόμησης, σύμφωνα με τον οποίο η Δυτική Θράκη θα χωριζόταν σε τρία μέρη, εκ των οποίων στα δύο θα ήταν Έλληνας πρόεδρος και στο ένα Μουσουλμάνος.
Η Μεγάλη Βρετανία, η Αυστρία και η Ρωσία αρνήθηκαν όμως να συζητήσουν το θέμα ασκώντας πιέσεις στην Οθωμανική Αυτοκρατορία να αποσύρει την υποστήριξή της από τους αυτονομιστές. Η Πύλη απέσυρε την υποστήριξή της προκαλώντας την αγανάκτηση των αυτονομιστών, οι οποίο κήρυξαν την αυτονομία της Δυτικής Θράκης αγνοώντας τις συμβουλές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας περί του αντιθέτου. Η Ελλάδα αμέσως μετά την κήρυξη της αυτονομίας προσφέρθηκε να ενισχύσει την πρωτοβουλία, η υποστήριξη όμως δεν κράτησε πολύ καθώς μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Κωνσταντινούπολης μεταξύ Βουλγαρίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία αναγνώριζε τα σύνορα και την Δυτική Θράκη ως βουλγαρική δεν υπήρχαν πολλά περιθώρια βοήθειας.
Η σημαία του κράτους αυτού ήταν αυτή https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/c/ce/Flag_of_TRWT.svg
ΔιαγραφήΤα σύνορα αυτού του κράτους ήταν αυτά https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/4f/Provisional_Government_of_Western_Thrace.png
1) Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος (2004). Ιστορία της Μείζονος Θράκης, από την πρώιμη Οθωμανοκρατία μέχρι τις μέρες μας. Θεσσαλονίκη: Εκδοτικός Οίκος Αντώνιου Σταμούλη, σελ. 282. ISBN960-8353-45-9.
2) Katrin Boeckh Von den Balkankriegen zum Ersten Weltkrieg — Kleinstaatenpolitik und ethnische Selbstbestimmung am Balkan, München 1996, ISBN 3-486-56173-1, S. 77: Boeckh übernimmt die Zahlen einer türkischen Statistik von 1910 und gibt an, dass diese Zahlen in etwa den Zahlen einer griechischen Statistik von 1912 entsprechen. Die Statistiken übernimmt sie aus den Seiten 31f. aus Dimitri Pentzopoulos The Balkan Exchange of Minorities
3) Λένα Διβάνη (2000). Η εδαφική ολοκλήρωση της Ελλάδας (1830 - 1947). Αθήνα: Καστανιώτης, σελ. 584-587. ISBN 978-960-03-2902-5.
Δείτε και αυτό:
ΔιαγραφήΗ 'ΕΚΔΟΣΗ "ΜΟΥΧΤΑΡΙΕΤ" ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ (1913)
http://www.cangelaris.com/gr_exmuh.htm
.,.,.,..*.,.,.,.,
Γκιουμουλτζίνας Δημοκρατία (1913) (νεοελληνική εποχή)
ΑπάντησηΔιαγραφήGarbi Trakya Hükümet -i Muvakattesi (1913), Προσωρινή Kυβέρνηση Δυτικής Θράκης (1913)
ΠOΛITIKH IΣTOPIA - XPONOΛOΓIO: Ως συνέπεια του δεύτερου Bαλκανικού Πολέμου (βουλγαρικές στρατιωτικές ήττες) και με έμμεση ελληνοοθωμανική παρέμβαση εκδηλώθηκε στη Δυτική Θράκη επαναστατικό κίνημα εναντίον της βουλγαρικής κυριαρχίας. Tο κίνημα εκδηλώθηκε στα βόρεια τμήματα του παλαιού Σαντζακίου Γκιουμουλτζίνας, στον Kαζά Oρτάκιοϊ και στον πρώην Kαζά Kίρτζαλι (που σήμερα ανήκουν στη Bουλγαρία), δηλαδή στις περιοχές Kοσούκαβακ (Kosukavak, σημ. Krumovgrad), Mαστανλή (Mastanli, Mestanli, σημ. Momcilgrad) και Kίρτζαλι (Kircali, σημ. Kardjali) μεταξύ 16 και 19 Aυγούστου 1913. Oι κινηματίες κατέλαβαν την Γκιουμουλτζίνα (Kομοτηνή) στις 31 Aυγούστου και την Ξάνθη την 1η Σεπτεμβρίου 1913. Aμέσως μετά, ίδρυσαν με κέντρο την Γκιουμουλτζίνα την Προσωρινή Kυβέρνηση Δυτικής Θράκης (Garbi Trakya Hükümet -i Muvakkatesi). H Kυβέρνηση αυτή ήλεγχε όλόκληρο σχεδόν το παλαιό Σαντζάκι της Γκιουμουλτζίνας και από τις 2 Oκτωβρίου και το λιμάνι του Δεδέαγατς (σημ. Aλεξανδρούπολη). H βουλγαροοθωμανική Συνθήκη της Kωνσταντινούπολης που μεσολάβησε εν τω μεταξύ (29 Σεπτεμβρίου 1913), άφησε ακάλυπτους τους κινηματίες από την πλευρά της οθωμανικής Kυβέρνησης, η οποία αποδέχθηκε την παράδοση της περιοχής στο βουλγαρικό στρατό ως τις 25 Oκτωβρίου. Tελικά η κατάληψη της Δυτικής Θράκης από τις βουλγαρικές αρχές ολοκληρώθηκε στις 30 Oκτωβρίου 1913. Kατά τη σύντομη διακυβέρνηση της περιοχής από τις αρχές της "Δημοκρατίας της Γκιουμουλτζίνας", φαίνεται ότι διατηρήθηκε στις περιοχές που ήλεγχε το παλαιό (1878 - 1912) οθωμανικό διοικητικό σύστημα και στους Kαζάδες Kοσούκαβακ, Ξάνθης, Δαρί Δερέ, Eγρί Δερέ και, Oρτάκιοϊ διορίστηκαν "Προσωρινοί Kυβερνητικοί Διοικητές" (Muvakkat Hulkumet Reisleri), ενώ στο Δεδέαγατς (Aλεξανδρούπολη) έλληνας Δήμαρχος. Σε έγγραφα της εποχής γίνεται λόγος επί παραδείγματι για "Λιβά (Σαντζάκι) Γκιουμουλτζίνας" (Liva -i Gumulcine) Kατ' άλλες πληροφορίες, η περιοχή διαιρέθηκε σε τρεις τομείς (ίσως πρόκειται για Σαντζάκια (Λιβάδες) : Γκιουμουλτζίνας, Δεδέαγατς και Σουφλίου - συνόρων. Στις δύο τελευταίες - πάντα κατά τις ίδιες πληροφορίες - υπήρχαν έλληνες διοικητές.
Συγγραφέας: Παρασκευάς Kονόρτας
http://www.xanthi.ilsp.gr/thraki/history/his.asp?perioxhid=N0143
Η Τουρκία κατά καιρούς κατηγορείται ότι μετέφερε Τούρκους από άλλες περιοχές στην Κωνσταντινούπολη, στην Ίμβρο και σε άλλες περιοχές. Το ίδιο συνέβη ΚΑΙ από την ελληνική πλευρά. Να σημειωθεί ότι και στη Δυτική Θράκη έγινε αλλοίωση του πληθυσμού, ενώ κατοικούνταν κυρίως από μουσουλμάνους πριν το 1922, και σαν μειονοτική περιοχή δεν θα έπρεπε να αλλοιωθεί πληθυσμιακά. Μεταφέρθηκαν στην περιοχή 200.000 πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο, ενώ ταυτόχρονα 60-80.000 μειονοτικοί έφυγαν στην Τουρκία. Κάποιοι πήραν τουρκική ηπηκόότητα με τη θέληση τους, ενώ σε κάποιους τους αφαιρέθηκε η υπηκοότητα χωρίς καν οι ίδιοι να το γνωρίζουν. Επίσης, 20.000 περίπου μειονοτικοί της Θράκης ζουν σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισσα, Βέρια κ.α. και άλλοι τόσοι στη Γερμανία. Δηλαδή τώρα οι μουσουλμάνοι της Θράκης θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον 220-250.000.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα υπενθυμίσουμε και τα του άρθρου 19. Το άρθρο 19 του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας όριζε «όσοι πολίτες αλλογενείς εγκατέλειψαν την Ελλάδα χωρίς την πρόθεση επανόδου, μπορούν να απωλέσουν την ελληνική τους ιθαγένεια». Βάση των διατάξεων του συγκεκριμένου άρθρου 60.004 Έλληνες πολίτες απώλεσαν την ελληνική τους ιθαγένεια την περίοδο από το 1955 μέχρι το 1998 όπου το εν λόγω άρθρο βρισκόταν σε ισχύ. Από την ομάδα των 60.004 απολεσθέντων την ελληνική ιθαγένεια, οι 46.638 ήταν μέλη της Τουρκικής-Μουσουλμανικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης.
ΔιαγραφήΌπως προκύπτει από τους αριθμούς κύρια ομάδα στόχος του άρθρου 19 υπήρξαν τα μέλη της Τουρκικής Μειονότητας, η πρώτη ωστόσο ομάδα στόχος ήταν οι σλαβόφωνοι ντόπιοι κάτοικοι της κεντρικής και δυτικής Μακεδονίας οι οποίοι στην πλειονότητα των περιπτώσεων εγκατέλειψαν την Ελλάδα αμέσως μετά το τέλος του Εμφυλίου πολέμου (1949).
Η εφαρμογή του άρθρου 19 ενισχύονταν σε περιόδους κρίσης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και επηρεαζόταν από τις εξελίξεις που λάμβαναν χώρα στο εσωτερικό της μειονότητας. Τα χρόνια που ακολούθησαν την κρίση στο Κυπριακό τη δεκαετία του 60 σημειώθηκε αύξηση του αριθμού αφαιρέσεων ελληνικής ιθαγένειας. Το ίδιο ίσχυσε και τη χρονική περίοδο που στην περιοχή δραστηριοποιούνταν οι ανεξάρτητοι μειονοτικοί κομματικοί συνδυασμοί, δηλαδή από τα μέσα του 1980 και στις αρχές του 1990.
Οι στόχοι του άρθρου 19 παραμένουν συγκεχυμένοι αν αναλογιστεί κανείς ότι από τη μία πλευρά η εφαρμογή του μπορεί να θεωρηθεί ως μια συγκαλυμμένη μορφή σύγχρονης εθνοκάθαρσης, ενώ από την άλλη πλευρά το ελληνικό κράτος είχε συμφέρον να παραμείνει ο πληθυσμός της μειονότητας στην περιοχή ως πολιτικό αντιστάθμισμα στις διαπραγματεύσεις με την Ελληνορθόδοξη μειονότητα στην Τουρκία.
Το ίδιο το άρθρο περιείχε μία σειρά από ασάφειες και ρευστές έννοιες, εξαιρετικά δύσκολο να προσδιοριστούν με ακρίβεια και σαφήνεια, γεγονός που βοηθούσε την αυθαίρετη εφαρμογή του. Ενώ για παράδειγμα το άρθρο είχε βασική προϋπόθεση να εγκαταλείψει κάποιος την χώρα, ωστόσο εφαρμόστηκε και σε περιπτώσεις ανθρώπων που δεν έφυγαν ποτέ από την Ελλάδα. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι άνθρωποι που μετακινήθηκαν από την Θράκη στην Αθήνα απώλεσαν την ιθαγένειά τους, άνθρωποι που δεν εξέδωσαν ποτέ διαβατήριο, υπήρξε περίπτωση πολίτη που απώλεσε την ιθαγένειά του ενώ υπηρετούσε την στρατιωτική του θητεία.
Η όλη διαδικασία λάμβανε χώρα κάτω από απόλυτη μυστικότητα και οι αποφάσεις σπανίως ανακοινώνονταν στους ίδιους τους ανιθαγενείς. Σε πολλές περιπτώσεις αρκούσε και μια απλή πληροφορία ότι κάποιος έφυγε από το χωριό για σπουδές στην Τουρκία, προκειμένου να χάσει την ιθαγένειά του. Συνήθως οι ίδιοι ενημερωνόταν με την επιστροφή τους στην Ελλάδα όταν προσπαθούσαν να διασχίσουν τα σύνορα, ενώ σε άλλες περιπτώσεις ενημερωνόταν σε δοσοληψίες με κρατικές υπηρεσίες. Υπάρχουν περιπτώσεις ατόμων που ενημερώθηκαν μετά από χρόνια για την απώλεια της ιθαγένειάς τους.
Οι αφαιρέσεις ιθαγένειας υλοποιούνταν με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών και γινόταν είτε ατομικά είτε ομαδικά. Μία μόνο υπουργική απόφαση του 1991 αφαίρεσε την ιθαγένεια από 248 μέλη της Τουρκικής Μειονότητας, όλοι κάτοικοι της Ροδόπης, ενώ άλλη απόφαση της ίδια χρονιάς αφαίρεσε την ιθαγένεια σε 57 μειονοτικούς από την Ξάνθη.
.....
.....
ΔιαγραφήΗ Τουρκία κατά το παρελθόν ευνοούσε τα μεταναστευτικά ρεύματα. Την περίοδο 1951-1957 περίπου 19.500 Τούρκοι από την Θράκη μετανάστευσαν στην Τουρκία. Η πλειονότητά τους μετακινήθηκε βάσει της πολιτικής της ελεύθερης μετανάστευσης και απέκτησαν με σχετική ευκολία την τουρκική υπηκοότητα. Από το 1960 και μετά η Τουρκία σκληραίνει τη στάση της ως προς τις χορηγήσεις ιθαγένειας σε ανιθαγενείς προκειμένου να αποτρέψει περαιτέρω μεταναστευτικά ρεύματα από τη Δυτική Θράκη.
Την περίοδο του στρατιωτικού καθεστώτος του Kenan Evren (1980-1983) και μετά από ισχυρές πιέσεις του Συλλόγου Αλληλεγγύης Τούρκων Δυτικής Θράκης, χορηγήθηκαν πάλι ιθαγένειες σε όσους ανιθαγενείς μετανάστευσαν στην Τουρκία. Η διαδικασία αυτή κράτησε μέχρι το 1990. Έκτοτε η Τουρκία σταμάτησε τη χορήγηση ιθαγενειών, ωστόσο παρείχε άλλα δικαιώματα σε δυτικοθρακιώτες Τούρκους, όπως διευκόλυνση στη χορήγηση αδειών παραμονής, διευκολύνσεις στην αγορά εργασίας κλπ.
Οι απώλειες ιθαγένειας με αυθαίρετο τρόπο δημιούργησαν μία ομάδα ανθρώπων οι οποίοι δεν μπορούσαν να εξυπηρετήσουν καμία ανάγκη τους και δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν σε κανένα επίπεδο καθώς δεν ήταν σε θέση να ικανοποιήσουν ούτε μικρές συναλλαγές. Τα παιδιά των ανιθαγενών καταδικαζόταν κι αυτά μαζί με τους γονείς τους και υπήρξαν πολλές περιπτώσεις ανηλίκων ανιθαγενών.
Το άρθρο 19 καταγγέλθηκε και από διεθνείς οργανισμούς ως αντισυνταγματικό και ρατσιστικό. Η ανακήρυξη της ισονομίας και ισοπολιτείας από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη για τα μέλη της μειονότητας το 1991 σταμάτησε τη μεγάλη μεταναστευτική ροή προς την Τουρκία, ωστόσο για αρκετό καιρό συνεχίστηκαν οι αφαιρέσεις ιθαγένειας μέχρι την κατάργησή του το 1998.
Ο ακριβής αριθμός των ανιθαγενών που βρίσκονται σήμερα εγκατεστημένοι στην Ελλάδα δεν είναι γνωστός. Το ελληνικό κράτος αρνείται συστηματικά να δώσει επίσημα στοιχεία για τον αριθμό των ανιθαγενών, ενώ αρκείται στο να αναφέρει ότι έχουν εκδοθεί 148 δελτία ταυτότητας ανιθαγενούς χωρίς αυτό να είναι δηλωτικό του ακριβή αριθμού των ανιθαγενών που ζούνε σήμερα εντός της επικράτειας.
Το άρθρο 19 καταργήθηκε το 1998 χωρίς η κατάργησή του να έχει αναδρομική ισχύ που σημαίνει ότι δεν αποκατέστησε ποτέ τις απολεσθέντες ιθαγένειες. Το αποτέλεσμα ήταν η ομάδα των ανιθαγενών να παραμείνουν ανιθαγενείς διαιωνίζοντας έτσι την καταπάτηση ενός θεμελιώδους δικαιώματος, αυτού της ιθαγένειας, καθώς επίσης και μιας σειράς άλλων δικαιωμάτων που απορρέουν από αυτό, όπως το δικαίωμα στην εργασία, στην ελεύθερη και απρόσκοπτη μετακίνηση, στην οικογένεια κ.ά.
Κατά καιρούς προτάθηκαν διάφορες λύσεις για την αποκατάσταση ιθαγενειών, όπως η διαδικασία της πολιτογράφησης που εφαρμόζεται σε περιπτώσεις μεταναστών. Καμία από τις λύσεις δεν ήταν δηλωτική ειλικρινών προθέσεων για να λυθεί οριστικά το πρόβλημα. Η επαναχορήγηση της ιθαγένειας από άτομα που παρανόμως τους αφαιρέθηκε, θα αποτελέσει πράξη δικαιοσύνης και όχι προδοσίας.