ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Ή ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ;

Σκοπός της παρούσας ανάρτησης είναι η νοηματική, ετυμολογική και φιλοσοφική ανάλυση της λέξεως "Δημοκρατία". Όλοι μας γνωρίζουμε και έχουμε ακούσει για το λαμπρό αυτό πολίτευμα το οποίο θεσπίστηκε στην αρχαία Ελλάδα από αυτούς που το δημιούργησαν, τους αρχαίους Έλληνες δηλαδή. 

Η χρησιμότητα και ουσία αυτού του χρυσού πολιτεύματος είναι κάτι παραπάνω από σημαντική για την αρμονική και ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων μεταξύ τους σε οργανωμένες κοινωνίες, με βασικό γνώμονα την δικαιοσύνη. Αυτό το πρώιμο συμπέρασμα προκύπτει και από τα επακόλουθα της ανάρτησης αυτής, αλλά και ενδεχομένως από γνώσεις και ιδέες τις οποίες διαθέτετε εσείς σαν αναγνώστες. Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι σήμερα και τόσο ευεργετικά από την εφαρμογή της φερόμενης "Δημοκρατίας" που υποτίθεται πως ζούμε σήμερα.

Λίγη ετυμολογία για αρχή:

δημοκρατία η [δimokratía] Ο25 : 1. πολιτικό σύστημα που στηρίζεται στην αρχή της λαϊκής κυριαρχίας και που λειτουργεί με βάση τη βούληση της πλειοψηφίας των πολιτών: Aγωνίζομαι για τη ~. Ενισχύω / καταλύω / αποκαθιστώ / τραυματίζω / υπονομεύω τη ~. Aστική / σοσιαλιστική ~. Άμεση / έμμεση / αντιπροσωπευτική / μεικτή ~. H ~ γεννήθηκε στην Ελλάδα. Λαϊκή* ~. 2. το συνταγματικό πολίτευμα στο οποίο ο ανώτατος άρχοντας είναι αιρετός: Προεδρική / προεδρευόμενη / αβασίλευτη ~. || Bασιλευόμενη ~, όπου ο ανώτατος άρχοντας (ο βασιλιάς) είναι κληρονομικός. 3. κράτος με δημοκρατικό πολίτευμα: Ελληνική ~. Ο Πρόεδρος της (Ελληνικής) Δημοκρατίας. Οι δημοκρατίες του βορρά / της Bαλτικής. ΦΡ ~ της μπανάνας*.

[λόγ. < αρχ. δημοκρατία `άμεση δημοκρατία΄ & γαλλ. démocratie < αρχ. δημοκρατία]

Η λέξη αυτή προέρχεται από την σύνθεση των αρχαιοελληνικών λέξεων δήμος + κρατώ (δήμος = ο οργανωμένος πληθυσμός κάποιας περιοχής, κρατώ = κυριαρχώ, παίρνω στην κατοχή μου, διατηρώ), οπότε η λέξη αυτή αποπνέει το νόημα της πως, σαν τρόπος άσκησης της εξουσίας (της πολιτικής δηλαδή) είναι ο τρόπος όπου ο δήμος, δηλαδή ο λαός, έχει την κυριαρχία των κοινών στον τόπο του. Η εναλλακτική αυτή ερμηνεία σχεδόν ταυτίζεται με την επίσημη ετυμολογία της λέξεως όπως παρατηρούμε και παραπάνω.

Συνεχίζοντας, η Δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από τον λαό. Ασκείται από τον λαό και εξυπηρετεί τα συμφέροντα του χωρίς όμως να την υπονομεύει, είτε άμεσα είτε έμμεσα. Κεντρικό χαρακτηριστικό της Δημοκρατίας είναι η λήψη αποφάσεων με ψηφοφορία των πολιτών στην άμεση Δημοκρατία, ή κάποιων αντιπροσώπων τους στην αντιπροσωπευτική Δημοκρατία. Σε κάθε περίπτωση η Δημοκρατία σαν πολίτευμα θα πρέπει να αντιπροσωπεύεται ορθά και πιστά είτε από τους πολίτες είτε από τους αντιπροσώπους της, με απώτερο σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του λαού καθώς και την προάσπιση τους. Άλλωστε το πολίτευμα αυτό δημιουργήθηκε και καθιερώθηκε κατ'αντιδιαστολή με τα δημοφιλή πολιτεύματα της μοναρχίας, της ολιγαρχίας, της αριστοκρατίας και της τυραννίας, τα οποία υπονόμευαν το γενικό καλό και τα συμφέροντα του λαού, ενώ ευνοούσαν μόνο τους ολίγους, ή τον έναν στην εξουσία.

Πώς όμως ο λαός μπορεί να ασκεί εξουσία; Με ψηφοφορίες θα αναφέρω ξανά, ή αλλιώς, δημοψηφίσματα. Βάση του άρθρου 44, παράγραφος 2 του Συντάγματος της χώρας μας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανακοινώνει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του συνόλου των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του υπουργικού συμβουλίου.

Να υπενθυμίσω πως το τελευταίο δημοψήφισμα που έλαβε χώρα στη χώρας μας ήταν το Δεκέμβριο του 1974, μετά τη νίκη Καραμανλή στις εκλογές. Ο λαός είχε κληθεί να αποφασίσει εάν μετά από την νίκη του Καραμανλή έπρεπε να καθιερωθεί αβασίλευτη ή βασιλευόμενη δημοκρατία. Να φύγει δηλαδή ή να παραμείνει ο τότε βασιλιάς της χώρας Γεώργιος. Έκτοτε δεν έχει λάβει χώρα κάποιο άλλο δημοψήφισμα ενώ πληθώρα κρίσιμων θεμάτων ταλανίζουν την χώρα και τους πολίτες της.

Κάνοντας μια ανασκόπηση στα παραπάνω είμαι σίγουρος πως σχηματίζεται μια πρόχειρη εικόνα στο νου (αν όχι ξεκάθαρη για κάποιους) ότι κάτι δεν φαίνεται να είναι έστω και στο περίπου εντάξει, με όλα όσα περιγράφονται σχετικά με τον θεσμό και σύμφωνα με τα σημερινά ισχύοντα. Ο μέσος άνθρωπος μπορεί να καταλάβει και να συγκρίνει στοιχειωδώς τις παρούσες συνθήκες που έχουν θεσπιστεί και χαρακτηρίζουν "δημοκρατικό" το πολίτευμα μας, και να συμπεράνει πως ο λαμπρότατος αυτός θεσμός είτε έχει παραποιηθεί, είτε υπάρχει υποτυπωδώς, είτε υπάρχει αλλά δουλεύει πέρα για πέρα λάθος από τους λειτουργούς του. Ακολούθως θα αποδείξουμε πως ισχύουν ΟΛΑ αυτά μαζί.

Παραποίηση της λειτουργίας του θεσμού υπάρχει πέρα για πέρα και εκτιμώ πως δεν χωρά αμφιβολία από κανέναν. Αφού έχουμε μια πολύ βασική εικόνα για την ορθή λειτουργία της δημοκρατίας καθώς και το τι ακριβώς είναι, δεν είναι εύλογο να αναρωτηθούμε πως στο καλό να δουλέψει δημοκρατικά αυτή η χώρα, όταν αντιπροσωπεύεται από 300 άτομα όλο και όλο για την διαχείριση καίριων και σημαντικών της θεμάτων; Όταν αυτά τα 300 άτομα ψηφίζουν νομοσχέδια αργά τα βράδια; Έχει ειπωθεί και από κανάλια και από εφημερίδες τις ώρες που εμείς ξοδεύουμε στο facebook, μετά τις 11 το βράδυ κυρίως δηλαδή να ψηφίζονται νομοσχέδια τα οποία μάλιστα οδήγησαν στην καταστροφή, όπως αυτό του μνημονίου. Είναι δημοκρατικό στοιχείο κάτι τέτοιο; Ή είναι δημοκράτες οι 300 ευνοημένοι που αμείβονται αδρά, ο μισθός τους ξεπερνά τις 5000 ευρώ το μήνα, απολαμβάνοντας μάλιστα δωρεάν υπερπολυτελείς δημόσιες παροχές, ενώ την ίδια στιγμή τα 2/3 της χώρας ζουν με μισθούς που δεν ξεπερνούν τα 800 ευρώ; Είναι τόσο πια πολύτιμο το έργο της υπηρέτησης των κοινών; Το επάγγελμα του βουλευτή σήμερα έχει αποκτήσει έναν ξεκάθαρα κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Πολλοί από αυτούς καταφέρνουν και διατηρούν και τα αρχικά τους επαγγέλματα, οπότε με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια.

Έχει θεσπιστεί τελικά 300 άτομα, τριακόσιες εγωιστικές μονάδες να αποφασίζουν, να αναιρούν να εκμεταλλεύονται και να δημιουργούν νόμους και νομοσχέδια χωρίς να υπολογίζουν και να ρωτούν ΚΑΝΕΝΑΝ. Και αν φαίνεται ακραίο ή ανόητο αυτό που λέω, τότε άλλο τόσο ανόητο είναι από αυτούς να ψηφίζουν νομοσχέδια που αφορούν διάφορες ανατιμήσεις σε προϊόντα, αυξήσεις σε συντελεστές ΦΠΑ, διόδια και άλλα τόσα οικονομικά δεινά, τα οποία και οι κοινωνίες δεν αντέχουν πλέον αλλά και η χώρα ολόκληρη. Δείχνουν αυτές οι ενέργειες απερισκεψίας και εκμετάλλευσης δημοκρατικό πνεύμα;

Έπειτα είναι και το άλλο. Ποιος τους ελέγχει; Ποιος μπορεί να ξέρει τι μίζες παίρνουν αυτοί οι άνθρωποι, που όχι όλοι αλλά πολλοί από αυτούς παίρνουν, μην κρυβόμαστε. Τόσα σκάνδαλα έχει καταγράψει η επικαιρότητα στη χώρα μας. Ποιος μπορεί να γνωρίζει τα ακριβή οικονομικά τους στοιχεία, αλλά και την ξεκάθαρη πολιτική τους δραστηριότητα εντός και εκτός Βουλής, όταν η Δημοκρατία σαν πολίτευμα απαιτεί την εφαρμογή της διαφάνειας σε όλα τα επίπεδα; Συναντούμε τελικά ποτέ και πουθενά την διαφάνεια σε θέματα που πραγματεύονται οι βουλευτές μας; Ποιος μας ρώτησε για το μνημόνιο; Για το αν πρέπει να προσφύγει η χώρα στο ΔΝΤ για την αποπληρωμή του (δήθεν) δημόσιου χρέους της; Έπρεπε να μας ρωτήσουν με σχετικό δημοψήφισμα, μιας και μας αφορούσε ΑΜΕΣΑ ένα τόσο κρίσιμο για τις ζωές μας θέμα. Άλλωστε εμείς καλούμαστε τώρα να πληρώσουμε ΟΛΑ τα σπασμένα και όχι εκείνοι. 

Η αποσυνθετική συμπεριφορά μας βοηθά να κατανοούμε σε βάθος και επί της ουσίας έννοιες και πράγματα που μας περιβάλλουν σε βιωτικό επίπεδο. Θεώρησα σκόπιμο να αμφισβητήσω την έννοια της Δημοκρατίας όχι σαν πρωτότυπη έννοια, έτσι όπως καθιερώθηκε τον 5 π.Χ, αιώνα στην αρχαία Ελλάδα, αλλά σαν θεσμός που ζει και αναπνέει με το ζόρι σήμερα, με φανερά τα σημάδια της αποσύνθεσης πάνω, μέσα του, γύρω του... Η αποσύνθεση βρωμάει και κάποιοι μερίμνησαν γι αυτό. Οι βουλευτές μας δηλαδή, καταφέρανε να σαπίσουν με τους χυδαίους τους τρόπους έναν θεσμό τόσο ιερό και ουσιαστικό, έτσι ώστε να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των ολίγων και ισχυρών, σε βάρος των πολλών, μικρών και φτωχών. Μια σωστή

Δημοκρατική Ολιγαρχία...

Τα λέμε, Ստելիոս

Κάπως έτσι είναι το "πνεύμα" των "λειτουργών" της Δημοκρατίας μας